Blog

Van de week zag ik een film.
Het ging over een vrouw die misbruikt werd en later wraak nam op de dader. Het was heftig om te zien.
Maar het beeld wat mij het meest is bijgebleven is dat ze zichzelf zag kijken naar de situatie in de reflectie van een raam.

Eén van de stappen die ik heb gezet in het begin van mijn herstel was om mezelf op te geven voor een Empowerment cursus. Toen ik echter na de intake hoorde waar deze cursus werd gegeven, zakte de moed mij in de schoenen en raakte ik in paniek. Het was recht tegenover de plek waar het misbruik plaats had gevonden! Een straat waar ik al in geen jaren was geweest. Sterker nog, ik heb de hele wijk al die tijd vermeden.

Het is nu 22 jaar geleden dat ik in een situatie terecht ben gekomen waarin misbruik heeft plaats gevonden. Soms hoor ik iets over het familielid die ik daar grotendeels voor verantwoordelijk houdt. Heel zelden zie ik hem i.v.m. een verjaardag of iets dergelijks. Tegenwoordig ben ik zover hersteld dat ik verstandelijk enige compassie voor hem op kan brengen; in de zin dat ik begrijp dat zijn verleden hem heeft gevormd tot hoe hij was en is. Het is geen excuus daarvoor, eerder een inzicht.